Namibië, Botswana en Zimbabwe 2011

Route, parken en achtergrond

Jubileum

In 2011 maken we onze tiende reis naar Afrika sinds 2002. Een jubileum. Bovendien gaan we alweer voor de vierde keer in zes jaar naar Namibie en voor de derde keer naar Bostwana en Zimbabwe Waarom? Simpel: vanwege het gezamenlijk kamperen, elke avond fikkie stoken, met de zaklamp op zoek naar koedoes en elandantilopen, veel zwemmen, eindeloos liedjes zingen tijdens lange reisdagen en de verwondering en nabijheid van Floortje. En vooral: vanwege het 's avonds samen in de tent liggen luisteren naar de geluiden van Afrika. Het kost je een rib uit je lijf (of liever: je hele ribbenkast), maar het is elke cent waard.

In 2011 is gaan we dik vier weken op reis. Met z'n drieen in een tent, waarbij we geheel op elkaar zijn aangewezen en alle tijd voor elkaar hebben. Geen badkamer, geen computer, geen bed, geen speelgoed. Maar ook geen files, luchtverontreiniging en hoogbouw. Alleen een kampvuur en een zaklamp. Een avontuurlijke reis waarop we Floortje belangrijke bagage willen geven voor haar verdere leven. Namelijk een gevoel van avontuur en kennismaken met andere gebruiken, culturen, landschappen en dieren.

Waarom opnieuw naar Namibië?

Afrika is inderdaad groter dan Namibië. Dat weten we als geen ander. Maar Namibië is de beste keuze voor een gezinsreis waarbij je zelf wilt rijden en kamperen. Namibië kent goede zand- en gravelwegen, nauwelijks mensen of drukte, vrijwel geen criminaliteit, een prachtige natuur en alle vrijheid die we zoeken. Bovendien hebben we geleerd van onze eerdere reizen in deze regio. We hebben de route afgestemd op onze favoriete activiteiten: fotograferen, zwemmen en genieten van de mooiste omgevingen. Want ook al rol je elke dag om 5 uur stoffig en stram uit je tent: het is ten slotte wel vakantie! Bovendien gaan we voor het eerst in de beste periode – hartje winter – en mogen we rekenen op een maand lang een wolkenloze hemel en een maximale hoeveelheid wild.

En Botswana?
Botswana is met Zambia de laatste ongerepte wildernis van Afrika. Anders dan in Namibië en Zuid-Afrika staan hier geen hekken rond de parken en campings en lopen olifanten en leeuwen letterlijk langs je tent (en door de straten van de dorpen). Met een klein kind is dit uiteraard soms iets teveel van het goede. Vandaar dat we een week bij de luxe Chobe Safari Lodge verblijven aan de rand van de kleine stad Kasane. De lodge ligt op de grens van het Chobe National Park met de hoogste olifantdichtheid ter wereld (50.000 stuks tijdens ons verblijf). We kamperen aan de oevers van de Chobe- en Zambezi-rivier en hebben de nijlpaarden en olifanten dus op ritsafstand. Zij het met de bescherming en luxe van een lodge. Kasane ligt op een vierlandenpunt (Botswana, Zimbabwe, Namibië en Zambia) en is daardoor een perfecte uitvalsbasis voor trips naar bijvoorbeeld de Victoria Watervallen in Zimbabwe.

Hoe gaan we dat doen?
We reizen door noord-Namibië, noord-Botswana, de Caprivistrip en Zimbabwe in een Toyota Hilux 2.5 terreinwagen, We hebben onze kampeerplekken en route vooraf gepland en geregeld en verblijven – buiten de reisdagen – vrijwel alleen in wildparken. We hebben daarbij bewust gekozen voor de mooie plekken en campings die we tijdens voorgaande reizen bezochten: namelijk de wildparken Mahango, Chobe, Mudumi, Bwabwata, Etosha en Waterberg. 

De route 

We vliegen van Düsseldorf, via München, naar de Namibische hoofdstad Windhoek. Daar hebben we een dag om voorraden in te slaan, de auto op te halen en bij te komen van de vlucht. De volgende dag rijden we meteen richting Botswana.

Windhoek  

We slapen een nacht in Pension Steiner.

Windhoek – Grootfontein (550 km, asfalt)
Een lange, saaie reisdag op weg naar Botswana. Maar onze kampeersessie begint gelukkig met één van onze favoriete camp sites: Roy’s Camp in het land van de Bosjesmannen. Een erg prettige plek waar de elandantilopen, koedoes, duikers, boszwijnen en tientallen vogelsoorten rond de je tent lopen. Lekker eten, goed gezelschap en een klein zwembadje waar Floor haar lange zit kan wegspetteren.

Grootfontein – Divundu (400 km, asfalt)
Opnieuw een lange reisdag. Einddoel vandaag is een nieuwe kampeerlocatie: de Nunda River Lodge. Nunda ligt vlakbij het Mahango National Park waar de Okavangorivier langzaam uitwaaiert in de Okavango-delta. De rit wordt spannender dan gisteren, want we passeren enkele binnenlandse grens- en militaire posten en rijden het echte Afrika binnen. Geen gladde snelwegen meer, maar ezels, geiten, kinderen en olifanten op de weg. Na een lange tocht kunnen we even uitrusten, want we verblijven drie nachten aan de oevers van de Okavango met uitzicht op nijlpaarden en krokodillen.

Divundu – Chobe (400 km, asfalt en zand)
Alweer een marathonafstand! Maar aan het eind van de dag gloort de vakantie... Van een mooie plek, naar een adembenemende plek: de Chobe Safari Lodge in Botwana. Ons thuis voor de komende week. De lodge ligt aan de oevers van de Chobe- en Zambezi-rivier. Vanuit de tent kijken we over het moeras uit en kunnen we de olifanten, nijlpaarden, buffels en andere waterdieren zien. Een heel bijzondere plek. Vanuit deze standplaats gaan we boottochten door het moeras maken, een dagtrip naar de Victoria Watervallen en het Victoria Falls Hotel in Zimbabwe en diverse game drives in het naburige Chobe National Park, de plek met de hoogste olifantdichtheid ter wereld.

Chobe – Kongola (250 km, zand)
Na een week waterpret reizen we terug naar Namibië. We staan twee nachten bij Camp Kwando in de nabijheid van het Mudumi- en Mamili-park. Twee kleine, nauwelijks bezochte parken. De lodge ligt in de “middle of nowhere” aan de oevers van de Kwandorivier en is de tegenhanger van het Botwaanse Savuti. Voor de kenners: één van de wildste graslanden van Afrika. Op deze plek moesten we vorig jaar 's nachts de auto invluchten toen een nijlpaard tegen onze tent aanduwde. Opvallend: Kwando heeft een bush-restaurant met terras boven de Kwando-rivier met een fantastische Franse keuken!

Kongola – Grootfontein (700 km, zand en asfalt)

We rijden in één lange ruk de hele Caprivistrip en een stuk van noord-Namibië door naar (opnieuw) Roy’s Camp. Door de overstromingen hebben we deze monstertocht vorig jaar ook noodgedwongen gemaakt.

Oppassen vandaag, want de A1 van Namibië loopt dwars door het Bwabwata-natuurpark en er steken veel olifanten over!

's Middags snel de tent opzetten en een welverdiende duik in het zwembad. 's Avonds een gemengd Godenmaal van Afrikaanse en Duitse invloeden eten bij grootmoeder Alberts.

Etosha national park is één van onze grote favorieten in Afrika. In totaal brachten we er al bijna anderhalve maand door. En met een reden. Het droge park met z’n enorme zoutpan herbergt honderden diersoorten en je ziet ze ook nog eens veel dichterbij dan in andere Afrikaanse parken. De reden hiervan: water. Hier in de woestijn zijn maar een paar watergaten en de dieren zijn daarop aangewezen. In lange rijen komen en gaan ze, terwijl je vanuit je auto rustig toekijkt. Door de weinige toeristen heb je vele plekken vrijwel voor jezelf. We kennen ondertussen de beste locaties en kunnen dus aan de slag met de camera’s! We verblijven dit jaar negen dagen in Etosha en bezoeken opnieuw alle drie de openbare camp sites in het park:

Namutomi
Namutomi ligt op de oostelijke rand van het park en is gebouwd rondom een oud Duits fort. Een beetje een vreemde plek, maar wel in de buurt van enkele zeer productieve watergaten wat leeuwen betreft. In 2008 en 2010 stond hier een overdonderende hoeveelheid wild. We verblijven hier drie nachten.

Halali (75 km, gravel)
Halali is het middelste en rustigste kampement van het park. De meeste toeristen blijven maar twee nachten in Etosha en slaan dit camp over. Als gevolg hiervan heerst er een gemoedelijker sfeer dan op de andere twee campings. Het camp heeft een geweldig watergat dat ook ‘s nachts verlicht is. Een gegarandeerde kans om veel zwarte neushoorns te zien. Vorig jaar kwamen er op een nacht maar liefst 12 neushoorns drinken. We blijven hier drie nachten.

Okaukuejo (75 km, gravel)
Okaukuejo is een ruime locatie met een geweldig watergat dat ‘s nachts verlicht is. Helaas is Okaukuejo in de loop der jaren erg druk geworden. Op een halfuurtje rijden buiten het kampement is het echter heerlijk rustig. Hoogtepunt zijn de savannes rondom het camp, waar immense kuddes zebra's, gnoes en springbokken grazen. We blijven hier onze laatste drie nachten in Etosha.

Etosha - Kamanjab (275 km, asfalt)

Speciaal voor Floortje (en voor onszelf) maken we - na Etosha - een kleine zijsprong naar Kamanjab. De omweg naar de Otjitotongwe Farm is echter erg de moeite waard. Op de boerderij worden cheeta's opgevangen die door boeren in de regio zijn verwond of gevangen. Ook zijn er giraffen en diverse soorten antilopen te zien (en te aaien). Een absolute tractatie voor Floor. De campsite zelf ligt verspreid over een schaduwrijk bosgebied. En dat is ook wel lekker na negen dagen onbeschut en dus bloedheet Etosha. We blijven een nacht.

Kamanjab - Waterberg (300 km, asfalt)

Waterberg Camp is één van de mooiste kampeerlocaties in het land. We bezochten deze plek ook in 2005, 2008 en 2010 en 2008. We sluiten het avontuurlijke “groot wild”-gedeelte van de reis hier af met twee dagen wandelen en het zoeken naar dikdiks, elandantilopen, papegaaien, neushoornvogels, bavianen en natuurlijk klipdassen.

Waterberg - Windhoek (250 km, asfalt)

Een rit van enkele uren brengt ons terug in Windhoek waar we een nacht in Pension Steiner kunnen uitrusten voor we met de vroege dagvlucht via München terug naar Düsseldorf vliegen. Hopelijk met een hoofd vol onvergetelijke momenten en een geweldige tijd met z’n drietjes.

Meer links

Foto's reis Botswana en Zimbabwe 2003

Foto's reis Namibië 2005

Foto's reis Namibië 2008 

Foto's reis Namibie, Botswana, Zimbabwe 2010